De gedachte daarachter was dat dit tot een aanzienlijke zorgkostenbesparing zou leiden, zeker gelet op de toenemende vergrijzing. Helaas blijkt dat er in de praktijk forse overschrijdingen zijn van de begrootte kosten voor de Wmo. Een belangrijke oorzaak hiervan is het besluit van de Tweede Kamer eind 2018 om de inkomensafhankelijke eigen bijdrage af te schaffen en te vervangen door het abonnementstarief.
Eigen kracht
De Wwo 2015 heeft de ‘eigen kracht’ als uitgangspunt, ofwel het vermogen om zelf tot meer zelfredzaamheid of participatie te komen. Dat houdt in dat je alles zelf kunt doen, zowel praktisch als financieel. Maar dat laatste is niet waar. De financiële eigen kracht is al sinds de oude Wmo beperkt tot een inkomens- en vermogensafhankelijke bijdrage, die een gemeente int bij verstrekking van de meeste soorten maatwerkvoorzieningen (en pgb’s). Daarmee wordt achteraf - dus na toekenning - rekening gehouden met de financiële draagkracht.
Hart-Long-machine
De eigen kracht is een fundament onder de Wmo 2015. Maar dit fundament is er onder uitgehaald. De eigen kracht wordt beperkt tot alles wat niet met financiën te maken heeft, terwijl financiële draagkracht een belangrijke bron van eigen kracht is. De effecten zijn duidelijk: door de aanzuigende werking is de Wmo 2015 veel duurder geworden dan de wet zou zijn als wel het aspect financiële eigen kracht meetelt.
Je kunt zeggen: het hart is uit de Wmo 2015 gehaald, de wet moet nu aan de hart-long-machine.
Eigen kracht breed interpreteren!
Om de ondersteuning vanuit de Wmo betaalbaar te houden moet dit opgelost worden. Het is niet zo moeilijk om een oplossing te bedenken: Eigen kracht breed interpreteren! Dus ook de financiële aspecten in de Wmo 2015 meenemen. Via een nieuw, logisch en anders opgezet systeem van eigen bijdragen hoeft dat voor niemand problemen op te leveren.
Nico Falke
nummer 4 op de kandidatenlijst