Er zijn mensen in Ter Apel die veel overlast ervaren, en wij vinden ook dat we in de steek gelaten worden door de rest van Nederland, maar dat moet wat ons betreft niet betekenen dat deze mensen die vluchten voor oorlog, honger en (natuur)geweld daar de dupe van worden.
Onze vraag is daarbij: Wat zou jij doen in diezelfde situatie? En zijn wij niet allemaal gelukzoekers en immigranten?
Een kleine groep is agressief en pleegt incidenten, zoals dit ook in de rest van de samenleving voorkomt, maar het grootste deel van de asielzoekers doet echt geen vlieg kwaad. Sterker nog, door die ene kleine groep voelen zij zich ook erg onveilig. Wij vinden het belangrijk om ook deze stem te laten horen. Het andere verhaal.
Er zitten in het AC gemiddeld 2000 mensen uit allerlei landen bij elkaar, dat gaat niet altijd vanzelf. Maar er wordt helaas door bepaalde groepen een negatieve stemming gekweekt, wat zeker niet in het voordeel van het dorp Ter Apel zelf is. Deze negatieve berichtgeving is mede de oorzaak dat veel gemeenten in Nederland niet meer mee willen werken.
Zien we al de voordelen van het centrum niet over het hoofd? Winkeliers en toeleveranciers hebben er groot voordeel van en veel inkomsten door. Maar kijk ook naar de werknemers, waarvan we ook horen dat mensen er met veel plezier werken, net zoals de vrijwilligers, die hun best doen om met beperkte middelen de opvang zo humaan mogelijk te laten zijn.
Er zijn veel positieve ervaringen met asielzoekers die aan het werk gaan, bijvoorbeeld tijdens de corona uitbraak met het schoonmaken van winkelwagens en ander vrijwilligerswerk wat door asielzoekers wordt gedaan.
Er zijn heel wat mensen in Ter Apel en omgeving die meeleven met de asielzoekers.
Dit bleek toen tijdens de overloop van het centrum vorig jaar er door inwoners van Ter Apel, kerken en andere hulpverleningsgroepen gezorgd werd dat asielzoekers buiten de hekken eten en drinken en dekens kregen. Ook is er iedere week op een vaste tijd en locatie een ontmoeting met inwoners van Ter Apel en asielzoekers.
Wij willen ook de aandacht vestigen op een andere manier van opvang zoals het plan KAN (Kleinschalige Asielopvang Nederland: ‘t KAN), van initiator John van Tilborg van Inlia. Hierin staan diverse voorstellen die bewezen realistisch zijn en zowel ten goede komen aan de behandeling en inburgering van Asielzoekers als aan het draagvlak in de Nederlandse samenleving.
Om terug te komen op de kop van dit artikel “onbekend maakt onbemind” zeggen wij: zeg elkaar gedag, maak kennis en praat eens met elkaar. Wij hopen van harte dat dit geluid gehoord gaat worden en dat wij ons humaan op kunnen stellen tegenover onze medemensen in nood.