We waren erbij .... het was koud maar de moeite waard!
De Verenigde Naties hebben 18 december uitgeroepen tot de Internationale Dag van de Migrant. Op die dag staan de rechten van migranten centraal. Na een oproep van Beitske Kooistra van MiGreat die in dat kader een solidariteitsactie organiseerde om het recht op veilige migratie voor ieder mens aan te kaarten besloten we mee te doen. We waren niet de enigen, diverse groepen die het afgelopen jaar zich ingezet hadden om de mensonterende toestanden bij het Aanmeldcentrum wat te verlichten waren erbij aan de Ter Apelervenen net zoals een groep (ex)vluchtelingen. In de snijdende kou deelden zo’n 50 mensen van veel nationaliteiten soep, koffie, thee, warme chocolademelk met versgebakken cake en verhalen met elkaar.
Er waren een viertal sprekers: Beitske Kooistra van MiGreat, Didi Dresscher van GroenLinks Westerwolde, Jaco Bron van de Kloosterkerk in Ter Apel en als laatste Khaled al-Yami, sinds 2019 in Nederland.
Khaled vertelde hoe hij als kind in zijn dromen over de toekomst er nooit rekening mee had gehouden dat die dromen niet in Yemen uit zouden kunnen komen en dat zijn leven jarenlang op een vreselijke pauze zou komen te staan. Hij heeft zijn leven na jaren van eindeloos wachten en onzekerheid weer op kunnen pakken maar ziet om zich heen veel mensen die aan de traumatische reis en het onmenselijke asielbeleid onderdoor zijn gegaan. Hij pleit terecht voor de mogelijkheid tot werk en studie vanaf dag één.
De anderen richtten zich in hun toespraken onder andere op de dodelijke Europese grenzen, waar de afgelopen dertig jaar meer dan 48.647 mensen zijn omgekomen. Mensen worden gedwongen om levensbedreigende routes te nemen. Zij die dat wel overleven vinden in Nederland een dichte deur of een koude expohal zonder enige privacy.
De mensheid heeft altijd over de wereld getrokken op zoek naar een plek om te overleven. Ook nu zou migratie voor iedereen mogelijk moeten zijn, ongeacht je paspoort, huidskleur of banksaldo. Zoals een van de sprekers treffend zei: “Wij hebben niet meer rechten op een beter leven omdat wij hier geboren zijn, we hadden gewoon geluk.”
De bijgaande foto's zijn van Kees van der Veen, Geert Gerrits en Fer Schipper.
De toespraak van Didi Dresscher (gedeeltelijk privé en gedeeltelijk namens GroenLinks Westerwolde) is hier te lezen
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet!
Het was nat en koud. Ze stonden al uren in de rij. Niet alleen jonge sterke mensen, maar ook moeders met baby ‘s waarvan ik later een terug zag, wanhopig op zoek naar een rustige plek om te voeden. Er waren eenvoudige tentjes, de meeste mensen vinden ze te eenvoudig om mee te gaan kamperen. Deze tentjes zijn op last van de burgemeester ingeleverd.
Zo maar wat ervaringen van het afgelopen jaar.
In ons programma van GroenLinks Westerwolde staat dat wij een realistisch, menselijk en rechtvaardig asielbeleid willen om mensen die vluchten voor oorlog, geweld en vervolging bescherming te bieden.
We zijn tegen het sluiten van grenzen en tegen de huidige poging om gezinshereniging te vertragen. Daar willen we ook aan werken maar we hebben maar één zetel in de raad, en gezien de samenstelling van die raad, valt het niet mee ons geluid te laten horen.
Ook misbruiken helaas veel mensen de recente gebeurtenissen in Ter Apel. Zij hitsen anderen op en een kleine, luidruchtige groep geeft verkeerde voorlichting.
De andere, positieve geluiden, die er wel degelijk zijn, krijgen nauwelijks aandacht. Iets wat niet alleen in Ter Apel/Westerwolde, maar ook landelijk speelt.
En ik persoonlijk? Ik schaam mij diep voor Nederland.
Wat is er overgebleven van ons eens zo sociale, meelevende en gastvrije land?
Toen ik jong was dacht ik dat alles beter zou worden, dat wij van onze fouten geleerd zouden hebben.
Dat blijkt niet zo te zijn.
We zijn vervallen tot een landje waar veel mensen voornamelijk aan zichzelf denken, voor wie het belangrijkste is dat zij het zelf goed hebben. Geen aandacht voor mensen die het minder of zelfs helemaal niets hebben. Gevlucht voor oorlog, geweld, honger, oftewel de dood. Ik begrijp niet dat mensen zich niet meer kunnen verplaatsen in een ander. En zoals ik begon: 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Zo eenvoudig is het. Als wij ons daaraan houden, wat zal de wereld er dan anders, en beter uitzien!
Ik schaam mij diep dat wij mensen buitensluiten, terugduwen, soms de dood in. Overwegen om een hek om ons land, om Europa te zetten.Tot wat zijn wij verworden? Wat kiezen wij, hoe voelen wij ons wanneer wij zelf moeten vluchten, onze eigen kinderen zien sterven door geweld en honger? Wat zou jij doen? En hoe voel jij je als alleen een uitgestoken hand je alleen maar wil terug duwen?
Ik wil de Ter Apelers, maar ook mijn landgenoten vragen:
-
Als je weken buiten moet slapen, zonder fatsoenlijk eten, sanitair, water om je te wassen, wat zou jij doen?
-
Als het je verboden wordt ergens te zijn, maar je kan nergens anders heen, wat zou jij doen?
-
Als jij en je kinderen in je eigen land dreigen dood te gaan door honger, oorlog of geweld, wat zou jij doen?
-
Wanneer je getraumatiseerd, in de war en midden in de nacht buitengesloten wordt, wat zou jij doen?
-
Als je in je eigen land geen werk kunt vinden, geen toekomst hebt, wat doen wij Nederlanders dan al eeuwen en wat zou jij doen?
En dan over “Nederland is vol” en de bewering dat de toestroom van vluchtelingen gigantisch toegenomen is.
Al zo vaak is bewezen dat dat niet waar is.
Wat wel waar is, is dat onze regering de zaken niet op orde heeft, al heel lang niet en bijna op geen enkel gebied.
Wij zijn allemaal gelijk, met gelijke rechten. Wij hebben niet meer rechten op een beter leven omdat wij hier geboren zijn, we hadden gewoon geluk.
Nog één ding wil ik graag kwijt: blij ben ik met die organisaties die in tijden van nood hun uiterste best gedaan hebben en soms bijna dag en nacht aanwezig waren. Ze hebben gezorgd voor eten, drinken, dekens, tenten enzovoort: natuurlijk MiGreat, Yljo van Donselaar met zijn groep, Inlia met John van Tilburg die samen met de kerken, gezorgd hebben, naast maaltijden, voor nu al 25.000 overnachtingen voor Ter Apel, de Kloosterkerk, Kookgroep Emmen, Stichting Siz, het Rode Kruis, artsen zonder grenzen, het RKZ, Helping hands, en alle individuele en andere helpers, geweldig bedankt!
